Wat leven we in een rare tijd nu. Mijn 1e gedachten waren over het gevaar voor de gezondheid van iedereen. Veel mensen die in een risico groep vallen waarbij je er niet aan wilt denken die te moeten missen.
Daarnaast baalde ik ook omdat ik voor Z!E mooie opdrachten gepland had staan en na de winter die toch rustiger is keek ik er zo naar uit. Privé stonden ook leuke uitjes op de planning. Maar met Fien en Liva alleen maar thuis houdt het werken en weggaan toch wel op dus wat dat betreft had ik er snel vrede mee. en zag ik in dat we veel geluk hebben dat we samen zo flexibel kunnen zijn.
Terugkijkend op de afgelopen 6 weken hebben we het erg goed gedaan met elkaar. Fien en Liva spelen heerlijk en zijn misschien nog wel gekker op elkaar geworden voor zover mogelijk. Ronald werkt boven maar luncht gezellig mee en is er op tijd met eten, ook prettig zonder files. Zo is er na het eten tijd voor een korte wandeling of bal-tikkertje in de voortuin. Hij helpt vaak tussendoor een keer met wat schoolwerk voor Fien. Even wat frisse motivatie is welkom op zijn tijd! We helpen elkaar goed en maken er vooral ook een gezellige tijd van.
Ik heb er vanuit Z!E een opdracht bij en dat doe ik vooral in de avond uren. Zo loopt Z!E toch door ook al is de tijd natuurlijk beperkt. Het is veel maar geeft me ook rust omdat de kans nu groot is dat Z!E kan blijven bestaan. De verwachting is dat de uitgestelde opdrachten in betere tijden alsnog gedaan mogen worden. Dat zou heel geweldig!
Mijn eindexamen (Vakopleiding FotoVakSchool) staat ook voor de deur. Hier keek ik erg naar uit, een expositie en ik had mooie ideeën! Helaas loopt dat nu allemaal anders. De foto’s die ik wilde maken kunnen nu niet, de expositie ruimte is afgezegd en ik had geen idee waar ik tijd kan vinden om rustig te fotograferen.
De normale examen rondes gaven me altijd al aardig stress omdat er veel tijd in gaat zitten. Het eindexamen is natuurlijk nog even een stapje meer. Althans dat wil ik!
Creatief denken lukte me niet meer door de volle dagen en avonden. Ik merk gelukkig dat het weer wat begint te komen. In de mei vakantie is er geen schoolwerk dus zijn de dagen wat relaxter verwacht ik en na de vakantie mogen Fien en Liva 2 dagen naar school. Ik houd normaal wel van een bepaalde druk om nog beter te presteren. Op dat gebied nu niks te klagen…
Hoe belangrijk ik mijn opleiding ook vind, ons gezin gaat voor en als ik zie hoe fijn we het hebben met z’n vieren dan kan ik alleen maar zeggen dat ik trots en blij ben!
Iedereen om ons heen is nog gezond. Ik realiseer me goed dat dat bij velen niet zo is en dat de tijd dan totaal anders is. Sterkte voor diegene en daar waar lukt veel plezier en geniet van elkaar en het mooie weer.
Bovenstaande foto is 1 van de weinige die ik gemaakt heb de laatste tijd. Het beeld omschrijft hoe het is voor mij. Het is veel maar we staan sterk. De zon en het voorjaar helpen enorm.
Recente reacties